Üretimleriyle Kolektifimize katılan arkadaşlarımıza hoşgeldiniz diyoruz!
Küçük Öykü
Çocuk sorar, Neden yaratıldık?
Cevap yoktur.Yine inatla sorar: babamı neden ateşli borular öldürdü?
Cevap yoktur…
Kardeşim neden iki aylıkken öldü?
Hiç ses yoktur…Ama çocuk yılmaz sorar.
Ağabeyimi neden yirmi ikisinde astılar
Yine ses yoktur…
Ve sonunda ANNEM der çocuk
Konuşamaz artık
Sanki aniden biri susturmuştur çocuğu
Gözlerini açınca…kime sorduğunu bilemez
Bağlıdır çocuğun gözleri…
İsyan ederken bile sadece sesi vardır.
Yalnız…kendi sesi ve karanlıkUzunca durur çocuk
Öyle toplar ki gücünü
Çığlığıyla tüm karanlıklar yıkılır
Aydınlık yayılır o zifiri karanlığa
Öyle bir çığlıktır ki bu ellerinin bağı kopar
Ayaklarının zinciri çözülür
Dört duvar yerle bir olur
Ve o yıkıntılarda ışığa umutla yürür çocuk
Aydınlığın güneşin peşinden
Sonsuz huzura gider
Ve aklında bundan sonra hep umut olacaktır
Ve çocuk bundan sonra son nefesinde bile
Güneşli güzel günler hayal eder…
Ve bu öykü bile yeni bir öykünün başlangıcıdır artık…
Ceylan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder